Czy rzeczywiście natchnione?
Kiedy czytamy o wytycznych zawierających sposób postępowania z człowiekiem chorym na trąd, mamy zapisane, że "tak powiedział Pan" (Kpł 13,45-46). Bardzo proszę o wyjaśnienie, czy przepisy Prawa z Ksiąg Pwt, Kpł, bardzo szczegółowe i odnoszące się zarówno do liturgii jak i do życia codziennego, są rzeczywiście "od Pana"? Skoro znajdują się w Biblii, są Słowem natchnionym, spisanym przez człowieka, ale wg KO - wolnym od błędu. Jak zatem wyjaśnić np. rytualne izolowanie chorego, czy tak chciał Bóg? Jezus w Ewangelii zachowuje się jednak zupełnie inaczej. Jak połączyć Prawdę z ST i NT?
Bardzo cieszę się, że osoby kochające Biblię szukają pomocy w jej interpretowaniu także w dokumentach Kościoła. Wspomniana w pytaniu Konstytucja dogmatyczna o Objawieniu Bożym (w skrócie KO; pełen tekst: http://vaticanum.mettel.pl/vaticanum/KO.html) wniosła do współczesnej biblistyki wiele cennych wskazówek, zarówno w kwestii rozumienia natchnienia Pism Świętych, jak i hermeneutyki biblijnej, czyli, najogólniej mówiąc, sposobu wyjaśniania Biblii.
Ta sama Konstytucja podaje pomoc w kwestii interpretacji tekstów, mogących uchodzić za sprzeczne lub przynajmniej nie korespondujące ze sobą, szczególnie między Starym a Nowym Testamentem. W punkcie 16 KO czytamy: „Choć bowiem Chrystus ustanowił we Krwi swojej Nowe Przymierze, to jednak księgi Starego Testamentu, w całości dołączone do ewangelicznego orędzia, osiągają i ukazują w Nowym Testamencie pełne swoje znaczenie, a zarazem Nowy Testament oświetlają i objaśniają”. Zdanie to mówi nam, że pełnią Objawienia Boga jest wydarzenie Jezusa Chrystusa, który w sposób najpełniejszy i ostateczny objawił Ojca (zob. KO 2; 4). Jednocześnie jednak działanie Chrystusa jest najpełniejszym sposobem rozumienia Starego Testamentu, gdyż przygotowywał on przyjście Mesjasza.
W pytaniu przywołano przykład postępowania wobec ludzi dotkniętych trądem. Pokazuje on, jak funkcjonuje rozwój Objawienia i Bożej pedagogii. Nakaz oddzielania osób zarażonych trądem wiązał się z ochroną zdrowia jednostek zdrowych w czasach, gdy nie znano sposobów leczenia tej choroby, a poziom codziennej higieny, wedle współczesnych standardów, pozostawiał wiele do życzenia. Wyłączony z życia społecznego nie pozostawał jednak poza kręgiem miłości Boga. Wystarczy tu przywołać chociażby przykład Hioba, również dotkniętego chorobą skóry, który rozmawia z Bogiem w końcowej części Księgi (Hi 38 – 42).
Jezus objawiając nastanie Królestwa Bożego pokazuje jednak odmienną sytuację. Zepchnięci poza granice osiedli ludzkich, trędowaci stają się miejscem objawienia cudownego działania Boga w świecie i historii. Na nich bowiem w „namacalny” sposób ukazana zostaje potęga Boga, który może uzdrowić tych, którzy w Niego wierzą. Jezus przełamuje schemat Starego Testamentu, by okazać bliskość Boga wobec każdego człowieka, nawet tego, który musi unikać innych ludzi.
Dlatego też działanie Chrystusa jest, zgodnie z tym, co wykazaliśmy powyżej, ostatecznym wyrazem woli Boga wobec chorych i zdrowych, mających kontakt z trędowatymi. Każdy człowiek ma stać się Chrystusem, który będzie prowadził chorych do ujrzenia Boga, przywracającego zdrowie i dającego nowe życie.
Jesteś na facebooku? My też! :)
"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)
Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie odpowiedź zostanie udzielona w ciągu około tygodnia, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".
Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.
