„Poetycki utwór Nahuma, odznaczający się logicznym układem treści, rozwija trzy zasadnicze myśli. Po krótkim wstępie, w którym napawa otuchą uciemiężony naród izraelski, przystępuje Nahum do właściwego sobie tematu, a mianowicie ogłoszenia Asyrii surowego wyroku. Przewodnią myślą teologiczną jest dla niego pomsta Boża nad krwawym i niesprawiedliwym ludem asyryjskim. Poczynając od 2,2 przedstawia Nahum realizację planu Bożego. Po wizji upadku Niniwy zarysował się obraz jej spustoszenia. Podzieliła ona w r. 612 ten sam los, jaki spotkał w r. 668 warowne miasto Teby”
– ze wstępu do Biblii Tysiąclecia
