Biblia Hebrajska wspomina leworęcznych ludzi trzykrotnie: w kontekście historii Ehuda zabijającego króla Moabitów (Sdz 3,12-30); mówiąc o 700 Beniaminitach, którzy posługiwali się procami z zabójczą skutecznością (Sdz 20,16) oraz wspominając o dwudziestu czterech oburęcznych wojownikach, którzy przyszli na pomoc Dawidowi w Hebronie (1 Krn 12,2). Wszystkie te historie dotyczące leworęcznych ludzi pojawiają się w kontekście militarnym i, co najciekawsze, za każdym razem odnoszą się do członków pokolenia Beniamina.
W ostatnim wydaniu Biblical Archeology Review, profesorowie B. Seevers i Joanna Klein stawiają pytanie, czy wspomniani wojownicy z pokolenia Beniamina byli leworęczni z natury, czy tak zostali wyszkoleni. Odnosząc się do studiów z dziedziny genetyki badającej zjawisko leworęczności oraz analizując biblijne teksty, uczeni wykazują na obydwie możliwości jako powiązane ze sobą.
Pochodzący z pokolenia Beniamina mogli być genetycznie predysponowani do leworęczności już od urodzenia, ale ich szkolenie żołnierskie mogło obejmować wzmocnienie lewej ręki, by w ten sposób dać im znaczącą przewagę w walce, podobnie jak we współczesnym świecie leworęczni miotacze w baseballu są uważani za bardziej wartościowych oraz efektywniej zdobywających graczy. Walcząc bowiem z praworęcznymi żołnierzami, nieprzywykłymi do przeciwników leworęcznych, mogli być bardziej efektywni dzieki swej leworęczności.
A czy możliwa jest gra słów, która odnosiła się do tej „słynnej” leworęczności Beniaminitów? W języku hebrajskim „Beniamin” znaczy dosłownie „ syn mojej prawicy”? A może chęć zawarcia ironii na temat leworęcznych „synów prawicy” spowodowała, że autorzy zwrócili szczególną uwagę na ten fakt?
Całość artykułu znaleźć można TUTAJ.