Błogosławiony człowiek, który nie idzie za radą występnych, nie wchodzi na drogę grzeszników i nie zasiada w gronie szyderców, lecz w prawie Pańskim upodobał sobie.

Ps 1, 1-2b – psalm responsoryjny

Są to pierwsze słowa Psalmu otwierającego Psałterz, który nazywany jest Psalmem o dwu drogach życia.

Psalm opowiada o poszukiwaniu, wyborze drogi i zasad życia. Psalmista nazywa szczęśliwym człowieka, który w swym życiu wystrzega się grzechu, a wybiera drogę prawości. Gwarantem prawości drogi życia jest umiłowanie Prawa, które jest „Pańskie”, tzn. ma Boskie pochodzenie. Autor Psalmu mówi o „upodobaniu” w Prawie i „rozmyślaniu nad nim dniem i nocą”, wskazując w ten sposób na potrzebę „uwewnętrznienia” Prawa, które nie powinno być wyłącznie legalistycznym i zewnętrznym przestrzeganiem przepisów. W ten sposób psalmista zbliża się do tradycji mądrościowej Izraela, która w dużej mierze była poświęcona refleksji nad istotą Prawa.
Wypełnienia (uwewnętrznienia) Prawa dokonuje w doskonały sposób Jezus Chrystus, czego ślad znajdujemy w Kazaniu na górze. Jezus przynosi tym samym nowe prawo, którego naczelnym przykazaniem jest przykazanie miłości.

„Kto bowiem miłuje bliźniego, wypełnił Prawo” (Rz 13, 8).

Ks. Grzegorz Domański