Pełna łaski (Łk 1,26-38)
W scenie Zwiastowania, szczególnie w Uroczystość Niepokalanego Poczęcia, podziwiamy w Dziewicy Maryi dar łaski Bożej.W Nazarecie anioł Gabriel mówi do Maryi, że jest „pełna łaski” kecharitomene (Łk 1,28), czyli cała przeniknięta Bożą obecnością. I dodaje zaraz Boży posłaniec: „Pan jest z Tobą”. Są to słowa, które towarzyszą scenom powołania, posłania w Starym Testamencie. Pan jest z tym, kogo powołuje i posyła, towarzyszy mu, aby się nie lękał, wspiera go w zmaganiach (por. Sdz 6,12).
Ta świadomość obecności Pana przenika cały lud Izraela, całą jego historię, od ojca wiary – Abrahama, przez Wyjście, Przymierze, dzieje w Ziemi Obietnicy, na wygnaniu, w czasie oczekiwania, aż do momentu pojawienia się „Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida” (Łk 1,27). Maryja słyszy od anioła po raz drugi słowa o łasce: „znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus” (Łk 1,30-31). Aż na Jej pytanie o tę tajemnicę, usłyszy słowo o Duchu Świętym: „Duch Święty zstąpi na Ciebie... Dlatego też Święte, które się narodzi będzie nazwane Synem Bożym” (Łk 1,35). Odpowiedzią Maryi na łaskę jest wiara i pokorne przyjęcie Bożego planu.Maryja posiada pełnie łaski, gdyż w Niej to za sprawą Tego, który jest największym Darem (por. Łk 11,13), samą Łaską, „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas.” (J 1,14). A dla nas „łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.”(J 1,17).
Podziwiając dzisiaj łaskę daną Maryi, naśladujmy Jej wiarę, która stała się bramą łaski dla nas.
ks. Paweł Matyjaszewski, Lublin
