Pan wśród radości

wstępuje do nieba

Dz 1,1-11; Ps 47; Ef 1,17-23; Łk 24,46-53

Przekaz o Wniebowstąpieniu Jezusa stanowi zakończenie Ewangelii Łukaszowej. Jezus sam staje pośrodku uczniów i pozwala doświadczyć prawdziwości swojej przemienionej, ale i cielesnej egzystencji, co staje się zapowiedzią przyszłego życia wierzących. Zmartwychwstały Jezus, poprzez ukazanie wypełnienia się w Nim Pisma, świadczy o niesamowitej wierności Boga wobec człowieka. Zabity Jezus żyje, i zaprasza nas do Królestwa swojej chwały! To jest największym potwierdzeniem zwycięstwa miłości i mocy miłosierdzia...

Pierwsze Czytanie

Zadziwieni odejściem do nieba swego Mistrza, apostołowie wpatrują się w niebo. Ono stało się celem i kresem wędrówki ich Pana, a teraz staje się również przedmiotem ich nadziei. Jednak nie wystarczy wpatrywać się w niebo. Jezus powróci, dlatego życie ucznia powinno być usilnym staraniem, aby ziemska rzeczywistość stawała się coraz bardziej gotowa na Jego powtórne przyjście...

Drugie Czytanie

Zmartwychwstały Jezus zasiada po prawicy Ojca w chwale nieba. Jego wyniesienie i potęga objawiają moc Jego zwycięstwa. Królujący Pan jest nieustannie naszym Bratem, jest Głową Kościoła, który prowadzi i umacnia. Dlatego niebiańskie królowanie Chrystusa, które przekazuje nam List do Efezjan jest radosnym opisem przyszłej chwały wszystkich wierzących w Jezusa Chrystusa, tych, którzy stali się członkami Jego Ciała.

Ewangelia

Zmartwychwstały Pan objawia uczniom swe zwycięstwo. Ale pragnie, aby zrozumieli tożsamość Mesjasza, którego zapowiedziały Pisma. Aby stać się Jego wiarygodnymi świadkami, aby nieść dobrą nowinę o miłosierdziu i przebaczeniu grzechów, apostołowie potrzebują mocy z wysoka. Zapowiedziany Duch Święty jest darem Syna, obietnicą Ojca, ale dla wierzących jest konkretną pomocą i wsparciem. Świadczenie o Chrystusie wymaga przezwyciężenia wielu przeciwności, zarówno zewnętrznych jak i wewnętrznych. Taka jest realna sytuacja świadka, moc Ducha potrzebna jest nie tylko do wyjścia na zewnątrz, ale również do wzmocnienia indywidualnej słabości głosicieli. Po pożegnaniu się z apostołami Jezus odchodzi w inną rzeczywistość, która przynależy do duchowego, Bożego świata. Ale od tej chwili w tym świecie obecny jest prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. W Jezusie otwiera się droga do Domu Ojca dla każdego człowieka. Piękno i majestat odchodzącego Jezusa, wywołują wielki podziw w apostołach. Apostołowie wracają następnie do Jerozolimy, według polecenia Pana. Ich radość wynika z oczekiwania na dar Ducha Świętego. Początkowy strach po śmierci Jezusa ustępuje postawi pokoju, radości i zaufania, że Zmartwychwstały jest obecny i prowadzi swoją wspólnotę. Uczniowie przyjąwszy błogosławieństwo Pana, przebywając w świątyni oddają Mu chwałę i cześć, a przez to uwielbiają Boga za dar zbawienia i wypełnienie wszystkich Jego obietnic. Rozpoczyna się czas Kościoła, czas świadczenia o zwycięstwie życia i miłości...

S. Jolanta Judyta Pudełko PDDM