Kościół naszym domem (Nabożeństwo eucharystyczne)

Ks. Piotr Waszak,
Ks. Tadeusz Kwitowski


KOŚCIÓŁ NASZYM DOMEM

 


Podczas nabożeństwa można wykorzystać obraz / ikonę domu a zarazem/ lub też (do wyboru) biblijne ilustracje tajemnicy Kościoła (jako Ciała, którego ośrodkiem/głową jest Chrystus, budowli złożonej z „żywych kamieni”, owczarni i Pasterza, Krzewu winnego i latorośli); wszystko to w pewnym oddaleniu (w tle) oświetlonego Chrystusa Eucharystycznego (jeśli pozwalają na to okoliczności chodziłoby o efekt przyciemnienia przy zachowaniu jednocześnie intensywnego, skupionego światła skierowanego na Najświętszy Sakrament).

PIEŚŃ NA ROZPOCZĘCIE

Upadnij na kolana, ludu czcią przejęty

WYSTAWIENIE NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU

Modlitwa uwielbienia przed Najświętszym Sakramentem

O Najświętsza i Niepojęta Trójco: Boże Ojcze, Synu Boży i Duchu Święty! Stajemy przed Tobą z pokorą i skruchą, jako n i e g o d n i s ł u d z y oraz jako n i e p o s ł u s z n e dzieci, którym dana jest łaska przebywania w Twoim domu. Otwórz nasze serca na nieskończoną Miłość Twoją, abyśmy mogli doświadczyć wolności dzieci Bożych – wolności od tak wielu trosk, słabości i grzechów, które przygniatają nas zabierając radość serca. Ty jesteś Ojcem wszelkiego stworzenia – wszyscy należymy do Ciebie. Ty jeden, Panie, jesteś źródłem życia i wszystko napełniasz życiem w obfitości. Doświadczając łaski bycia dziećmi w Twoim domu, uwielbiamy Cię we wspólnocie Kościoła jednym sercem i jedną duszą, a zarazem pokornie prosimy, abyś umocnił naszą wiarę i więzy miłości z Tobą i braćmi, byśmy nigdy nie opuścili Twojego domu – Kościoła świętego.

PIEŚŃ

Kościół to nie tylko dom z kamieni i złota lub Jeden jest tylko Pan

WPROWADZENIE

[Fragment Listu Prymasa Polski Józefa Kowalczyka na nowy 2011/2012 rok liturgiczny i nowy rok pracy duszpasterskiej, kontynuujący rozpoczęty przed rokiem 3-letni cykl pracy duszpasterskiej Kościoła w Polsce w myśl hasła: „Kościół domem i szkołą komunii”]

„Rok 2012 poświęcony jest wymiarowi horyzontalnemu komunii […] budowaniu chrześcijańskich relacji z bliźnimi na fundamencie komunii z Bogiem – przejście od doświadczenia bliskości Boga do doświadczenia bliskości człowieka.

Obraz domu niesie ze sobą głębokie treści. Od wieków jest symbolem tego, co szczególnie bliskie i drogie każdemu człowiekowi. W Starym Testamencie pod pojęciem domu rozumiano zarówno materialną budowlę, jak i wspólnotę rodzinną a także społeczność rodową i narodową. Dom jest dziełem Boga i człowieka. Psalmista jasno wyraża tę myśl mówiąc: Jeśli Pan domu nie zbuduje, na próżno trudzą się jego budowniczowie (Ps 127,1). Idea bosko-ludzkiego budowniczego domu kontynuowana jest w Nowym Testamencie. Św. Paweł podkreśla, że dom chrześcijański zbudowany jest na mocnym fundamencie, którym jest sam Chrystus Jezus (por. 1 Kor 3,11). Na tym fundamencie powstała wspólnota uczniów, zarówno wspólnota rodzinna, jak i wspólnota Kościoła powszechnego (por. 1 Kor 3,10).

A zatem – jak poucza nas Apostoł Paweł – „Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha” (Ef 2,19-22).

Domownikami tego Bożego domu – Kościoła – staliśmy się przez chrzest św. Jako ochrzczeni nie należymy już do samych siebie, ale do Chrystusa, który za nas umarł i zmartwychwstał. Od tej chwili każdy z nas jest powołany do tego, aby na miarę swoich możliwości i talentów służyć swoim siostrom i braciom we wspólnocie Kościoła (por. KKK 1269). Jako chrześcijanie, świeccy i duchowni, jesteśmy Kościołem, a nie tylko w Kościele. Jesteśmy jego częścią. Każdy bez wyjątku. Nie jesteśmy w Kościele obcymi.”

Proklamacja Ewangelii

J 2,13-22

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Oto słowo Pańskie

Otwórzmy drzwi naszych serc dla przychodzącego Pana Jezusa i uwielbiajmy Go w tajemnicy Jego Ciała, ofiarowanego Ojcu za nas i dla nas w zbawczej Męce, Śmierci i Zmartwychwstaniu. Niechaj chwila milczenia wprowadzi nas w osobiste spotkanie z Jezusem. On pragnie skierować swoje Słowo do każdego z nas. Wpatrując się w Jezusa na ołtarzu, trwajmy umysłem i sercem przy Słowie Ewangelii, które usłyszeliśmy. Nasza obecność przed Panem jest czasem łaski – budowania świątyni Bożej w nas.

(Kilka / kilkanaście minut ciszy, według uznania duszpasterza)

PIEŚŃ

Boże, obdarz Kościół Twój jednością i pokojem (refren, 1 zwrotka, refren)

Rodzina domowym Kościołem

(Tę część mogą odczytać rodzice/małżonkowie)

Pod koniec IV wieku św. Jan Chryzostom w jednej z homilii wyjaśniających tekst Dziejów Apostolskich tak mówi o domu chrześcijańskim: „I nocą nawet ... wstawaj, klękaj i módl się... Trzeba, aby twój dom był stale domem modlitwy, Kościołem”. To określenie rodziny jako domowego Kościoła przejął od św. Jana Chryzostoma Sobór Watykański II i kilkakrotnie użył go w swoim nauczaniu o rodzinie. Występowało ono często w nauczaniu papieskim.

W dobie współczesnej, gdy rodzina przeżywa poważny kryzys, Kościół odkrył jej eklezjalny charakter i tę starożytną ideę dzisiaj stara się upowszechnić. Rodzina chrześcijańska jest „małym Kościołem”, tworzy „domowe sanktuarium”, stanowi najmniejszą, podstawową i niczym niezastąpioną strukturę kościelną. Żeby dobrze zrozumieć naturę rodziny jako „domowego Kościoła”, należy „w każdej rodzinie chrześcijańskiej odkryć różne postacie i rysy Kościoła powszechnego” (Zob. Adhortacja apostolska o ewangelizacji w świecie współczesnym Evangelii nuntiandi, 71 [8 XII 1975]).

(Bp J. Wysocki, Rytuał rodzinny. Aby rodzina była bardziej Kościołem, Olsztyn 1989, 11)

PIEŚŃ

Boże, obdarz Kościół Twój jednością i pokojem (refren, 2 zwrotka, refren)

(Tę część może odczytać dziecko)

Boże nasz, Ojcze, wejrzyj z miłością na dzieci i prowadź je drogą Twych przykazań. Niech spłynie na wszystkie dzieci błogosławieństwo i łaska Twoja i niech dojdą do pełnego rozwoju fizycznego i duchowego. Niech wielbią Cię zawsze.

Panie Jezu Chryste, który zapraszasz dzieci do Stołu Słowa, Ciała i Krwi Twojej, niech ten pokarm da im siły w radosnym podążaniu Twoim śladem. Synu Maryi Dziewicy, który znasz troski i niepokoje wszystkich rodziców na ziemi, otaczaj dzieci swoją miłością i błogosławieństwem, niech wzrastają w mądrości, w latach i Twojej łasce.

Duchu Święty, Boże, napełnij serca dzieci Twoją łaską, aby mogły doskonale Cię kochać i godnie chwalić Cię na wieki. Ty, który sprawiasz łaskę w duszach ludzkich, uświęcaj dzieci oraz dokonuj dzieła, które rozpocząłeś w nich na chrzcie św. Wszechmogący Boże, prosimy także, uzdrów słabości dzieci, które chorują i cierpią, wzmocnij ich siły i spraw, niech okaże się na nich miłosierdzie Twoje i wielkość Twojej łaski, by w zdrowiu rozwijały się i doskonaliły służąc Tobie w bliźnich przez całe życie.

[Por.: Bp J. Wysocki, Rytuał rodzinny. Aby rodzina była bardziej Kościołem, Olsztyn 1989, 94n oraz 253]

PIEŚŃ

Boże, obdarz Kościół Twój jednością i pokojem (refren, 3 zwrotka, refren)

(Tę część może odczytać osoba starsza/samotna)

Właściwą perspektywę [spojrzenia na życie – dop. aut.] stanowi wieczność, każdy zaś etap życia jest ważkim przygotowaniem do niej. Także starość ma swoją rolę do odegrania w tym procesie stopniowego dojrzewania człowieka zmierzającego ku wieczności. Z tego dojrzewania czerpie oczywiste korzyści również środowisko społeczne, do którego należy człowiek sędziwy. Ludzie starzy pomagają nam mądrzej patrzeć na ziemskie wydarzenia, ponieważ dzięki życiowym doświadczeniom zyskali wiedzę i dojrzałość. Są strażnikami pamięci zbiorowej, a więc mają szczególny tytuł, aby być wyrazicielami wspólnych ideałów i wartości, które są podstawą i regułą życia społecznego. Wykluczyć ich ze społeczeństwa znaczy w imię nowoczesności pozbawionej pamięci odrzucić przeszłość, w której zakorzeniona jest teraźniejszość. Ludzie starsi dzięki swej dojrzałości i doświadczeniu mogą udzielać młodym rad i cennych pouczeń.

Kruchość ludzkiego istnienia, w sposób najbardziej wyrazisty ujawniająca się w starszym wieku, staje się w tej perspektywie przypomnieniem o wzajemnej zależności i nieodzownej solidarności między różnymi pokoleniami, jako że każdy człowiek potrzebuje innych i wzbogaca się dzięki darom i charyzmatom wszystkich.

[…] Chrześcijańska wspólnota może wiele skorzystać dzięki obecności osób w podeszłym wieku. Mam na myśli zwłaszcza sferę ewangelizacji: jej skuteczność nie zależy w głównej mierze od sprawnego działania. W jakże wielu rodzinach wnuki poznają podstawy wiary dzięki dziadkom! Jednak ludzie starsi mogą wnosić dobroczynny wkład także w wielu innych dziedzinach. Duch działa, jak i gdzie chce, nierzadko posługując się ludzkimi środkami, które w oczach świata uchodzą za mało znaczące. Wiele osób znajduje zrozumienie i wsparcie u ludzi starych, samotnych lub chorych, ale umiejących dodać otuchy przez życzliwą radę, milczącą modlitwę, świadectwo cierpienia znoszonego z wytrwałą ufnością. Właśnie wówczas, gdy słabną ich siły i zdolność działania, nasi sędziwi bracia i siostry stają się szczególnie cennymi narzędziami tajemnych zamysłów Opatrzności.

(List Ojca Św. Jana Pawła II: Do moich Braci i Sióstr – ludzi w podeszłym wieku, pkt. 10 i 13 [ 1 X 1999] )

PIEŚŃ

Boże, obdarz Kościół Twój jednością i pokojem (refren, 4 zwrotka, refren)

Wołajmy teraz do Pana Boga słowami pokornej modlitwy budowniczego jerozolimskiej świątyni króla Salomona, który spośród wszelkich darów wybrał i prosił dla siebie o dar mądrości serca (zob. 1 Krl 8,23.27-30; por. 2 Krn 6,14.18-21):

„O Panie, Boże Izraela! Nie ma takiego Boga jak Ty, ani w górze na niebie, ani w dole na ziemi, tak zachowującego przymierze i łaskę względem Twoich sług, którzy czczą Cię z całego swego serca […] Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi? Przecież niebo i niebiosa najwyższe nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem. Zważ więc na modlitwę Twego sługi i jego błaganie, o Panie, Boże mój, i wysłuchaj to wołanie i tę modlitwę, w której dziś Twój sługa stara się ubłagać Cię o to, aby w nocy i w dzień Twoje oczy patrzyły na tę świątynię. Jest to miejsce, o którym powiedziałeś: «Tam będzie moje Imię» – tak, aby wysłuchać modlitwę, którą zanosi Twój sługa na tym miejscu. Dlatego wysłuchaj błaganie Twego sługi i Twego ludu, Izraela, ilekroć modlić się będzie na tym miejscu. Ty zaś wysłuchaj w miejscu Twego przebywania – w niebie. Nie tylko wysłuchaj, ale też i przebacz!”

MODLITWA WIERNYCH

Z łaski Bożej jesteśmy dziećmi Bożymi i świątynią Ducha Świętego. Dziękując za tak wielki dar stańmy przed naszym Ojcem z sercami przepełnionymi pokorną i ufną modlitwą, którą ogarniamy cały Kościół święty.

Ojcze, niech w dzień i w nocy oczy Twe patrzą na tę świątynię.
Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz!

– Za biskupów i kapłanów szafarzy Bożych tajemnic, od których już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny (zob. 1 Kor 4,1-2).

Ojcze, niech w dzień i w nocy oczy Twe patrzą na tę świątynię.
Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz!

– Za osoby konsekrowane, powołane, by świadczyć o Jezusie przez czystość, ubóstwo i pokorę (por. Łk 12,34-35).

Ojcze, niech w dzień i w nocy oczy Twe patrzą na tę świątynię.
Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz!

Za osoby w podeszłym wieku, by starsi byli ludźmi trzeźwymi, statecznymi, roztropnymi odznaczającymi się zdrową wiarą, miłością, cierpliwością; w zewnętrznym ułożeniu jak najskromniejsi, unikali plotek i oszczerstw, nie upijali się, a uczyli innych dobrego (por. Tt 2,2-3).

Ojcze, niech w dzień i w nocy oczy Twe patrzą na tę świątynię.
Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz!

– Za rodziny chrześcijańskie, które powołane są, by tworzyć Domowe Kościoły (por. Ef 5,24nn).

Ojcze, niech w dzień i w nocy oczy Twe patrzą na tę świątynię.
Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz!

– Za ludzi młodych, którzy w Chrystusie prawdziwie są mocni i nauka Boża trwa w nich, i zwyciężają Złego (zob. 1 J 2,14).

Ojcze, niech w dzień i w nocy oczy Twe patrzą na tę świątynię.
Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz!

– Za dzieci, aby dopuszczano je do Chrystusa i nie przeszkadzano im przyjść do Niego; do nich bowiem należy królestwo niebieskie» (por. Mt 19,14).

Ojcze, niech w dzień i w nocy oczy Twe patrzą na tę świątynię.
Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz!

– Za dusze, co w czyśćcu cierpią, by doświadczyły ocalenia, tak jakby przez ogień (por. 1 Kor 3,15).

Ojcze, niech w dzień i w nocy oczy Twe patrzą na tę świątynię.
Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz!

– Za nas tu obecnych, aby jeden duch i jedno serce ożywiały nas wszystkich jako prawdziwie wierzących (por. Dz 4,32).

Ojcze, niech w dzień i w nocy oczy Twe patrzą na tę świątynię.
Nie tylko wysłuchaj, ale i przebacz!

PIEŚŃ

Dziękujemy Ci, Ojcze nasz

MODLITWA KOŃCOWA

Panie Jezu, Twój umiłowany Sługa, św. Jan Paweł II, na progu trzeciego tysiąclecia wzywał nas, abyśmy „czynili Kościół domem i szkołą komunii” (Novo millennio ineunte, 43). Ty oddając swoje życie za nas, założyłeś fundament Kościoła. Umocnij nas teraz mocą Ducha Świętego, abyśmy na wzór Trójcy Świętej budowali na tym fundamencie świątynię Bożą – wspólnotę Miłości – Kościół, który jest miejscem spotkania Boga z człowiekiem i ludzi miedzy sobą. Amen.

PIEŚŃ

Przed tak wielkim Sakramentem

ORACJA I REPOZYCJA

PIEŚŃ

Ty wyzwoliłeś nas, Panie

Jesteś na facebooku? My też! :)


"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie udzielimy odpowiedzi, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.