Ks. Cezary Korzec

CHLEB ŻYCIA

Homilia
środa, III tyg. wielkanocnego

WPROWADZENIE

Bóg zaprasza nas do odwiecznej komunii życia z sobą – do wiecznej radości i szczęścia. Z miłością spogląda na każdego. A Pan Jezusa za wszystkich oddał swe życie na krzyżu. Z uwagą i skupieniem wsłuchajmy się najpierw w Słowo Boże, tak jak czyniły to opisane w pierwszym czytaniu tłumy zgromadzone wokół Filipa, a potem kontemplujmy eucharystyczne znaki, które uobecniają nieskończoną miłość Boga do ludzi. Za wszystkie wątpliwości i brak wiary szczerze przeprośmy Boga, który dla naszego zbawienia posłał nam swojego umiłowanego Syna.

HOMILIA

W posynodalnej adhortacji Verbum Domini (p.54) Benedykt XVI komentując mowę Jezusa w Kafarnaum (przekazaną nam przez ewangelistę św. Jana w rozdziale szóstym jego Ewangelii) wskazuje na jej starotestamentalne tło. „Pomyślmy tu o wielkiej mowie Jezusa o chlebie życia, wygłoszonej w synagodze w Kafarnaum, zawierającej w tle porównanie Mojżesza z Jezusem – tego, który rozmawiał twarzą w twarz z Bogiem, z Tym, który objawił Boga”.

Jednocześnie mowa o Chlebie życia ma istotny związek z wydarzeniem, jakim jest Ostatnia Wieczerza – ta przeżyta przez Jezusa z gronem jego uczniów. Poprzedziła ona mękę Jezusa, a w jej trakcie Jezus mówił: „Bierzcie i jedzcie! To jest Ciało moje” (por. Verbum Domini 54). Manna podarowana Izraelowi na pustyni i Ostatnia Wieczerza to dwa ważne konteksty mowy o Chlebie życia. Słowa Jezusa wypowiedziane po rozmnożeniu chleba są istotnym komentarzem do nich.

1. Obfitość Chleba życia

Cud rozmnożenia, który bezpośrednio poprzedza mowę Jezusa, ukazuje istotną cechę Chleba, którego tym razem Jezus, a nie Mojżesz, udziela Izraelowi. W trakcie rozmnożenia Jezus ma do dyspozycji pięć chlebów i dwie ryby. Dysproporcja jest ogromna, nie tylko ze względu na liczbę głodnych, ale przede wszystkim ze względu na zebraną ilość ułomków (dwanaście koszy). Jezus na tę dysproporcję się zgodził, On chce tę dysproporcję przeżyć do końca. Czyni tak, bo mówi o sobie, że zna wolę Ojca. Znajomość Ojca pozwala Mu nie tylko samemu wejść w taką sytuację skrajnej dysproporcji, ale wprowadzić w nią swoich uczniów, a potem tłum, który nasycony postanawia obwołać go królem.

2. Jeden Chleb

Mówiąc o Chlebie życia, Jezus idzie jeszcze dalej w tej dysproporcji. Od tego momentu rozmnożenia chleba nie będzie już miał do dyspozycji pięciu chlebów, ani nawet dwunastu koszy ułomków. Tym, co ma do dania światu, jest JEDEN CHLEB. To właśnie podczas Ostatniej Wieczerzy ON ofiaruje go swoim uczniom. Ale nowy pokarm, jeden chleb, który jest Ciałem Jezusa, nie jest ograniczony tylko do tego niewielkiego grona uczniów, uczestników Ostatniej Wieczerzy.

Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi o jednym chlebie. Ale nakarmionych było wielu, a dwanaście koszy ułomków wskazuje na to, że spragnionych chleba jest jeszcze więcej. Oni wszyscy będą spożywać z jednego chleba, Ciała Jezusa. „Z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał”.

3. Chleb dla wszystkich

Jezus mówiący dzisiaj o swoim posłaniu zapewnia, że ma ono swój początek w Bogu. Rozmnożenie chleba, którego dokonał, ma początek w Bogu. Bóg chce, aby chleb był rozmnażany. Ciało Jezusa winno być spożywane – jest ofiarowane wszystkim wierzącym. Jezus ma świadomość tego pragnienia swojego Ojca. Pragnieniem Boga jest sycić ludzi przez swojego Syna. To winno, bracia i siostry, budzić naszą wdzięczność.

Ewangelista Jan opowiadając cud rozmnożeniu chleba wspomni o modlitwie dziękczynienia Jezusa. Jezus składa to dziękczynienie nie tylko wobec mnogości dzielonego chleba, ale rozumie, znając wolę Ojca, że Bóg pozwoli mu przeżyć coś znacznie większego, ten moment, w którym On sam stanie się CHLEBEM dla wszystkich – swoją śmierć i zmartwychwstanie!

4. Chleb rozmnażany aż do skończenia świata

Rozmnożenie dokonane przez Jezusa jest jeszcze cudowniejsze i ważniejsze od tego dokonanego na pustyni, podczas wędrówki Izraela, kiedy lud każdego dnia otrzymywał mannę. W wydarzeniu nad jeziorem Galilejskim Bóg dał znak nowemu ludowi, że w sposób nieskończony pragnie mu udzie29 lać i udziela mu Chleba życia. To się dokona przez Jezusa, który stanie się Chlebem, wydanym na krzyżu i rozmnożonym w zmartwychwstaniu. Jezus jest świadom tego zamiaru Ojca i żywi wobec niego wdzięczność!

Słowa Jezusa skierowane do zgromadzonego tłumu: „Tego, który do Mnie przychodzi, precz nie odrzucę, ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał”, są potwierdzeniem tego nieskończonego dawania. Jezus jest i pragnie być jego uczestnikiem. W jego sercu jest modlitwa wdzięczności: „Ojcze, jednoczę się z Tobą z ogromną wdzięcznością, bo Ty czynisz Mnie Chlebem żywym, który jest dany za życie świata, rozmnażany w nieskończoność dla wszystkich ludzi” (A. Vanhoye, Jezus Chrystus, nasz arcykapłan, Pelplin 2009, 98).

5. Dziękczynienie za Chleb niosący życie wieczne

Drodzy bracia i siostry, przychodzimy dzisiaj, aby w czasie Eucharystii przeżyć dziękczynienie. Bo tym właśnie jest Eucharystia. Często przeżywamy ją jako nasze dziękczynienie złożone Bogu za przeróżne sprawy naszego życia. Ale przede wszystkim jest ONA dziękczynieniem Jezusa złożonym Ojcu wobec perspektyw Jego śmierci. W trakcie dzisiejszego dziękczynienia zostanie przemieniony codzienny chleb w Ciało Jezusa, i jest to wielkie wydarzenie, wobec którego stajemy z wiarą. Wraz z tym cudem przemiany dokonuje się jeszcze jeden potężniejszy. Śmierć Jezusa, którą ten cud ogłasza, staje się znakiem miłości Ojca. Eucharystia to Dar – Chleb życia – zwyciężający w nas śmierć.

MODLITWA WIERNYCH

Ucząc się życia wolą Bożą na wzór Jezusa posłusznego woli Ojca, prośmy Boga, abyśmy potrafili odkrywać Jego plan, jaki ma względem każdego z nas.

− Módlmy się za Kościół święty – Mistyczne Ciało Chrystusa, aby głosił światu Dobrą Nowinę o Chlebie życia.

− Módlmy się za kapłanów, aby odważnie i z wiarą nieśli Chleb życia współczesnym ludziom.

− Módlmy się za katechetów i katechetki, aby potrafili ukazywać dzieciom i młodzieży obecność zmartwychwstałego Jezusa pod postacią Ewangelii.

− Módlmy się za Dzieło Biblijne noszące imię błogosławionego Jana Pawła II, aby poprzez zaangażowanie ludzi w nim zrzeszonych było żywym pomnikiem wielkiego rodaka rozmiłowanego w Piśmie Świętym.

− Módlmy się za zmarłych, którzy za życia karmili się Ciałem Chrystusa w Komunii świętej, aby w dniu ostatecznym zmartwychwstali do życia wiecznego.

− Módlmy się za nas samych, abyśmy także pośród przeciwności dawali świadectwo naszej przynależności do Chrystusa.

Ojcze Niebieski, który posłałeś do nas Jezusa, aby nakarmił nas sobą samym, obdarz nas głęboką i niezachwianą wiarą w Jego żywą i realną obecność Jezusa w Najświętszym Sakramencie i w Ewangelii. Prosimy Cię o to przez Chrystusa, Pana naszego.

ZAKOŃCZENIE

Codziennie na naszych oczach dokonuje się cud eucharystyczny. Poprzez jeden chleb Bóg jednoczy wielu. By tego dokonać Jezus w wieczerniku i na krzyżu podarował swoje Ciało, oddając za nas życie. Posłuszny woli Ojca staje się dla nas wzorem posłusznego bycia misjonarzami Bożej komunii. Niech owocem tej Mszy św. będzie nasze szczególne zaangażowanie wobec tych, którzy z różnych powodów nie poznali woli Bożej, aby i oni dołączyli do wielkiej rodziny dzieci Bożych. Na to misyjne zaangażowanie niech Bóg nam błogosławi.

Jesteś na facebooku? My też! :)

"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie udzielimy odpowiedzi, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.