Ks. Roman B. Sieroń

PRZEŚLADOWANY – NIEZWYCIĘŻONY –
UKORONOWANY CHWAŁĄ

Homilia
Wtorek III tyg. wielkanocnego

WPROWADZENIE

Jezus zapewnia nas, że kto do Niego przychodzi nie będzie łaknął, a kto w Niego wierzy, nigdy pragnąć nie będzie. W trzecim dniu Tygodnia Biblijnego przychodzimy do Jezusa nie po to, aby żądać od Niego znaku, ale by nakarmić się Bożym słowem jak manną obficie podarowaną ludowi izraelskiemu na pustyni. Niech słowa Jezusa, który zstąpił z Nieba na ziemię, by podarować nam na zawsze siebie w Eucharystii, będą dla nas dziś słowami życia. Otwórzmy nasze serca na działanie Bożej łaski.

Liturgia słowa: Dz 7,51-59;8,1; Ps 31; J 6,30-35

Homilia

Zaledwie sześć lat po męce, śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa zostaje ukamienowany Szczepan, przywoływany dzisiaj przez 7 rozdział Dziejów Apostolskich. Sam drugi tom dzieła Łukaszowego jest opisem początków Kościoła, w którego historii wszyscy uczestniczymy. Dzieje Apostolskie pośród siedmiu diakonów, którym apostołowie zlecili posługę charytatywną w Kościele na pierwszym miejscu wymieniają Stefana. Jego imię pochodzi od greckiego słowa „stefanos”, które możemy przetłumaczyć na język polski jako wieniec, korona, a nawet chwała. W polskim przekładzie Nowego Testamentu począwszy od szesnastowiecznej Biblii ks. Jakuba Wujka imię to brzmiało „Szczepan”. Wpisało się ono tak mocno w polską tradycję, iż 81 miejscowości w naszym kraju wywodzi swoją nazwę od imienia św. Szczepana. Wśród nich jest choćby małopolska wieś Szczepanów, w której urodził się mężny sercem biskup-męczennik św. Stanisław, patron Polski.

1. Kim był św. Szczepan? Szczepan ukazany przez dzisiejsze pierwsze czytanie to młodzieniec „pełen łaski i mocy”, o heroicznej wierze, ubogacony darami cudów (Dz 6). Gdy pociągnięty przed Sanhedryn, w natchnionych słowach wyrzucał starszym ich zatwardziałość serca i wyznał swą wiarę w Jezusa, Syna Bożego, ci skazali go jako bluźniercę na ukamienowanie. Pod gradem kamieni modlił się do ostatniej chwili za swoich morderców. Uczestnikiem okrutnej egzekucji z rąk współziomków jest Saul czyli Szaweł. Wspominając o udziale Szawła w kamienowaniu Szczepana i niszczeniu Kościoła (Dz 8,3) ewangelista podkreśla niezwykłą zawziętość prześladowcy, którą przewyższał swoich współwyznawców (Gal 1,13). Ale nowa postawa Szawła – przemienionego niebawem w Pawła – jest widocznym znakiem działającej łaski Boga. Jakże wyraźnie widać, iż Biblia jest Księgą paradoksów: co u ludzi niemożliwe, staje się realne i możliwe dla Boga – Pana wszechrzeczy.

2. Modlitwa św. Szczepana. Czytania mszalne dzisiejszego dnia przywołują także Psalm 31. Słowami tej starotestamentalnej pieśni modlił się umierający Chrystus (Łk 23,46) oraz kamienowany Szczepan (Dz 7,59), dając przykład ufności w chwilach największego zagrożenia, przez które Bóg przeprowadza ku zwycięstwu. Psalm w przedziwny sposób łączy w sobie błaganie w ucisku i niebezpieczeństwie z dziękczynieniem za objawienie woli Pana. Pośród prześladowań Kościół wyśpiewa z niezachwianą wiarą: „Ja zaś pokładam ufność w Panu. Weselę się i cieszę Twoim miłosierdziem” (Ps 31).

3. Śmierć Szczepana udziałem w śmierć Jezusa. Dzisiejsza perykopa ewangeliczna (J 6, 30-35) traktuje o Jezusie Chrystusie „Chlebie życia”. Chrystus – Eucharystia daje życie człowiekowi i zaspokaja jego odwieczny głód. Niewątpliwy wymiar eucharystyczny Ewangelii Janowej wiąże ją silnymi więzami z przeżywanym Rokiem Kapłańskim. Uświadamia nam, że każdy współczesny kapłan, sprowadzający mocą nie swoją, ale Ducha Świętego Ciało Pańskie na ołtarz działa jako „drugi Chrystus”. To bycie „alter Christus” wypełnił Szczepan. Jego śmierć – jak podkreśla komentarz do najnowszego polskiego przekładu Biblii Paulistów – dopełniła jego podobieństwo do Chrystusa. Przyjął ją w taki sam sposób, umierał ze słowami przebaczenia na ustach jak Jezus. Bóg odsłonił przed konającym Szczepanem wizję Nieba, czym upewnił go, że umierając za Chrystusa dostąpi pełni zbawienia.

4. Ksiądz Jerzy – nasz współczesny Szczepan. W katolickim kalendarzu liturgicznym święto św. Szczepana obchodzone jest 26 grudnia (dzień po Bożym Narodzeniu), a w polskiej tradycji jako drugi dzień Świąt Narodzenia Pańskiego. Warto jednak przywoływać postać pierwszego męczennika, czczonego także przez prawosławnych jako Protomartyra, przez cały rok. Zwłaszcza, gdy jest to Rok Kapłański, w którym diakon Szczepan wpisuje się jako wiarygodny i miłosierny świadek – męczennik (gr. martyr). Przedstawiane w ikonografii atrybuty świętego – kamienie na Księdze Ewangelii – nabierają wyjątkowego znaczenia w kontekście bliskiej beatyfikacji „współczesnego Szczepana”, sługi Bożego ks. Jerzego Popiełuszki. Jego zmasakrowane ciało ubrane w czarną sutannę z przywiązanym do nóg workiem kamieni pozostaje w oczach naszego pokolenia znakiem wysokiej ceny za głoszoną prawdę i dobro, za które jednak „warto życie dać”. Dzisiejsza liturgia Słowa potwierdza znaną myśl Tertuliana – teologa żyjącego w II w. po Chr. w Afryce Północnej „sanguis martyrum semen cristianorum” („krew męczenników nasieniem chrześcijan”). Słowa te również dzisiaj nie mają wymiaru tylko historycznego, ale ciągle stają się faktem. Dzisiejsze czytania mszalne to ważna katecheza – nie kończąca się opowieść o Kościele prześladowanym, ale niezwyciężonym.

W Roku Kapłańskim i w Tygodniu Biblijnym módlmy się szczególnie za prześladowanych z powodu wierności Jezusowi Chrystusowi – duchownych i świeckich, we wszystkich krajach i kontynentach, czasach i kulturach, aby „pełni wiary i Ducha Świętego” (Dz 6,5) wytrwali w godzinie próby, a na koniec otrzymali niewiędnący wieniec Chwały.

MODLITWA WIERNYCH

Wdzięczni za pokarm w postaci słowa Bożego, jakim już zostaliśmy nakarmieni i oczekując na chleb z Nieba przedstawmy Ojcu Niebieskiemu nasze pokorne prośby.

– „Dał im do jedzenia chleb z nieba”. Módlmy się, aby Kościół stale poprzez sakramenty święte był sługą łask Bożych na ziemi.

– „Panie Jezu przyjmij ducha mego.” Módlmy się, aby nieuleczalnie chorzy potrafili jednoczyć się z krzyżem Jezusa i ofiarować swoje cierpienie za nawrócenie grzeszników.

– „Ten, który z nieba zstępuje, życie daje światu”. Módlmy się, by wszyscy czytający Pismo Święte mogli doświadczać światła mądrości dla swojego codziennego życia.

– „Panie, nie licz im tego grzechu”. Módlmy się za naszych bliskich zmarłych, aby doświadczając Bożego miłosierdzia, cieszyli się oglądaniem oblicza zmartwychwstałego Jezusa w niebie.

– „Jam jest chleb życia”. Módlmy się za rodziców dzieci przygotowujących się do I-szej Komunii św., aby byli autentycznie zainteresowani wzrostem Bożego życia swoich dzieci.

– „Panie dawaj nam zawsze tego chleba”. Módlmy się za nas samych, abyśmy potrafili prosić o duchowy pokarm słowa Bożego i Ciała Pańskiego dla naszego codziennego życia.

Boże Wszechmogący, który karmiłeś na pustyni Izraelitów manną z nieba, wejrzyj na lud spragniony i łaknący Twojej pomocy. Spraw, aby mógł doświadczyć prawdziwości Twojego zapewnienia, że każdego kto w Ciebie wierzy nasycisz swoim łaskami, który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

ZAKOŃCZENIE

Na naszych oczach znowu dokonał się cud przemiany chleba w Ciało Jezusa i wina w Jego Krew. To największy znak Bożej obecności, o jakim możemy zaświadczyć wobec świata. Pomóżmy innym odnaleźć drogę do Jezusa i Jego słów świadcząc o Bożej Miłości, jakiej doświadczyliśmy w tej Mszy św. Niech dar kapłaństwa sakramentalnego, którego działania doświadczyliśmy znajdzie teraz swoją kontynuację w każdym z nas, którzy powołani jesteśmy do kapłaństwa powszechnego, jakim zostaliśmy obdarzeni na chrzcie św.

Jesteś na facebooku? My też! :)

"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie udzielimy odpowiedzi, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.