Tajemnice wiary

Czytania mszalne dobrane przez Kościół na dzisiejszą niedzielę łączy tematyka wiary. Wiara jest rzeczywistością, którą potrafimy dosyć łatwo zdefiniować. Ciągle mamy jednak poczucie, że nasza wiara jest niedoskonała. Dzisiejsze Słowo Boże wskaże nam najważniejsze ścieżki ku bardziej radykalnej wierze.

1. Radość wiary wbrew przeciwnościom losu (Mdr 18,6-9) Autor Księgi Mądrości wspomina w tym fragmencie Izraelitów oczekujących wyzwolenia. Nadzieję wyzwolenia powinni czerpać z pewności Bożej opieki. Bóg opiekuje się swoimi wybranymi. Z tego ugruntowanego przekonania rodzi się odwaga do stawiania czoła przeciwnościom losu i radość wiary: „(…) te same dobra i niebezpieczeństwa święci podejmują jednakowo, i już zaczęli śpiewać hymny przodków”.

2. Wiara to tęskne oczekiwanie (Ps 33) Psalmista wzywa wierzących, by ich wiara była radosnym oczekiwaniem, wynikającym z przekonania, że Bóg się nimi opiekuje. Dlatego też w każdej okoliczności życia powinni oczekiwać Jego łaski: „Oczy Pana zwrócone na bogobojnych, na tych, którzy czekają na Jego łaskę”. Ta świadomość powinna być fundamentem ich szczęścia. Jednym z największych wrogów wiary jest rutyna, która prowadzi do zobojętnienia. Dlatego też wiara powinna być każdego dna stymulowana poprzez wypatrywanie znaków cudownej Bożej obecności w życiu człowieka.

3. Świadectwo wiary (Hbr 11,1-2.8-19) Istotą prawdziwej wiary jest potrzeba dzielenia się nią z innymi – dawania świadectwa o tym, że Bóg żyje i działa. Autor Listu do Hebrajczyków przytacza przykład Abrahama, którego zwykło się określać „ojcem wszystkich wierzących”. Fundamentem jego wiary było ślepe posłuszeństwo Bożym poleceniom, w konkretnych sytuacja życia. Abraham jest dla wszystkich wierzących świadkiem wiary, która podporządkowuje całkowicie swoje życie Bożym poleceniom. Tak dalece zaufał Bogu, że był w stanie podjąć największą próbę wiary, gdy zażądał od niego ofiary z życia jedynego syna Izaaka. Abraham jest dla nas świadkiem tego, że radykalna wiara nigdy nie przegrywa, dlatego też warto całkowicie zawierzyć Mu swoje życie.

4. Wiara zawsze gotowa (Łk 12,32-48) Jezus wzywa swoich słuchaczy, by pozbywali się życiowych zabezpieczeń. Są oni dziedzicami królestwa Bożego, które jest najbardziej drogocenną perłą – skarbem, który w odróżnieniu od jakichkolwiek dóbr ziemskich nigdy nie niszczeje. Wiara powinna być zawsze gotowa do dawania, dzielenia się z innymi i do oczekiwania Pana: „Wy też bądźcie gotowi, gdyż o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie”. Istotą wiary jest więc ciągła gotowość na przyjęcie Pana – bycie w stanie nieustannego czuwania. Od wiary nie ma nigdy urlopu.