Ks. Andrzej Najda

„Wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15)

Rozpoczęliśmy okres Wielkiego Postu, czas wyrzeczeń, czynienia postanowień, przemiany życia, pracy i większego czuwania nad sobą, czas nawrócenia, pokuty i pełnienia dzieł miłosierdzia wobec bliźnich. Poprzez te i inne praktyki pokutne chcemy przybliżyć się do Boga, niejako wyjść na pustynię, aby wsłuchiwać się w Jego głos, bardziej Go poznać, ogrzać się w promieniach Jego miłości, doświadczyć Jego miłosierdzia i jak najlepiej przygotować się na przeżycie Świąt Wielkanocnych. W Środę Popielcową kapłani posypali nasze głowy popiołem, który symbolizując żal, skargę, skruchę i pokutę, przypomina o ułomności i przemijalności człowieka. Prawdę tę wyrażają też w sposób dobitny słowa, które wypowiada wówczas kapłan: „Pamiętaj, że prochem jesteś i w proch się obrócisz” (por. Rdz 3,19). Dla nas, ludzi wierzących, nie jest to zachęta do rezygnacji, obojętności czy poddania się pesymizmowi. Wielki Post to szansa i zachęta do pokuty, upokorzenia się przed Bogiem i zadośćuczynienia za grzechy oraz wezwanie do nawrócenia i głębokiej wiary w Ewangelię (por. Mk 1,15), które kieruje dziś do nas Jezus Chrystus.

1. Kuszenie Jezusa

Duch, który zstąpił jak gołębica na Jezusa podczas chrztu w Jordanie (Mk 1,10), prowadzi Go teraz na pustynię, która jest miejscem odosobnionym, dzikim i niebezpiecznym, gdzie według powszechnych wierzeń znajduje się siedziba demonów. Jezus przebywa tam czterdzieści dni, podobnie jak Eliasz czy Mojżesz. Przez cały ten czas jako człowiek zmaga się Jezus z szatanem, który Go kusi. Ewangelista Marek nie zdradza, na czym te pokusy polegały. Na pewno była to ciężka próba. O kuszeniu i wypróbowaniu człowieka sprawiedliwego zaświadcza zarówno Stary jak i Nowy Testament. Jezus, który nie popełnił przecież żadnego grzechu, nie jest tu wyjątkiem. Nie może więc dziwić nas fakt, że w życiu tak często doświadczamy różnorodnych pokus, skoro nie był od nich wolny nawet Syn Boży. Nie powinniśmy się skarżyć i buntować, a raczej modlić się gorąco do Boga słowami Modlitwy Pańskiej: „I nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego” (Mt 6,13).

Jezus stanowczo opiera się pokusom szatana i wychodzi zwycięsko z tej próby. Obecność zwierząt, wśród których przebywał na pustyni, podkreśla ciągłe niebezpieczeństwo, na jakie był narażony. Na pustyni usługują Jezusowi aniołowie, którzy są znakami opatrzności Bożej, Jego wsparcia w chwilach prób i łaskawej bliskości wobec nękanego pokusami.

2. Nawrócenie i wiara

Jezus przychodzi do Galilei i zaczyna swoje głoszenie po uwięzieniu Jana Chrzciciela, który, realizując misję przygotowania drogi Mesjaszowi, zapłacił najwyższą cenę. Nauczanie Jezusa nie napotyka więc na entuzjastyczne, serdeczne przyjęcie, lecz trafia do świata, który zgładził Jana. Już na początku głoszenia pojawia się zapowiedź odrzucenia i krzyża. Mimo to Jezus głosi Ewangelię Bożą, to znaczy Dobrą Nowinę o zbawieniu, „nową naukę” (Mk 1,27). Ewangelia jest Dobrą Nowiną o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym (Mk 1,1; 14,9). Nie oznacza to jednak, że Jezus mówił tylko o sobie. Podobnie jak u starotestamentalnych proroków (np. Oz 1,2-8; Jr 1,18; Iz 49,2nn) tak i w przypadku Jezusa nauczanie, głoszenie słowa Bożego pozostaje ściśle związane z osobą i życiem przepowiadającego, który jest często prześladowany, nierozumiany i odrzucany.

Ewangelia, którą głosi Jezus, to nie jakieś informacje o Bogu i Jego zamiarach ani też nowe reguły czy zasady postępowania człowieka w czasach zbawienia, bo „czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże” (Mk 1,15). Nie chodzi też w niej o wyjaśnienie sensu życia człowieka w jego relacji do Boga. Ewangelia, którą głosi Jezus, to zaproszenie skierowane do każdego i każdej z nas, do nowej wspólnoty z Bogiem, która możliwa jest tylko w Jezusie Chrystusie. Dlatego też Jezus wzywa do nawrócenia, które oznacza całkowitą przemianę życia. Nawrócenie to ma prowadzić do wiary i wypełnić się w wierze. Wiara w Ewangelię jest wiarą w Jezusa Chrystusa, w którym objawił się i jest obecny Bóg przynoszący nam zbawienie.

3. Aplikacja

Potraktujmy poważnie skierowane do nas przez Chrystusa wezwanie do nawrócenia i wiary w Ewangelię. Niech będzie ono zachętą do podjęcia praktyk pokutnych, uczynienia postanowień i dojrzałych decyzji. Czas Wielkiego Postu może i powinien być dla każdego i każdej z nas – jak powiedział papież Benedykt XVI podczas audiencji w Środę Popielcową – okresem odnalezienia nowej odwagi, „aby cierpliwie i z wiarą przyjąć wszelką sytuację trudności, ucisku i próby, będąc świadomymi, że Pan sprawi, iż z ciemności wzejdzie nowy dzień. A jeśli będziemy wierni Jezusowi, idąc za Nim drogą krzyża, zostanie nam jakby dany na nowo jasny świat Boży, świat światła, prawdy i radości: będzie to nowy świt stworzony przez Boga samego”. Nawracajmy się.

Jesteś na facebooku? My też! :)

"Scriptura crescit cum legente"
"Pismo rośnie wraz z czytającym je" (św. Grzegorz Wielki)

Każdy rozmiłowany w Słowie Bożym napotyka w Biblii fragmenty, które sprawiają mu trudność w interpretacji. Zachęcamy zatem wszystkich odwiedzających stronę Dzieła Biblijnego do zadawania pytań. Na każde pytanie odpowiedź zostanie udzielona w ciągu około tygodnia, a następnie będzie ona opublikowana w sekcji "Pytania do Biblii".

Kliknij TUTAJ, żeby przesłać pytanie.