Wiara, która przemienia

Okres Wielkiego Postu to czas reperowania naszej wiary. Podstawowe środki, które prowadzą do tego celu to modlitwa, pokuta i jałmużna. Każdego dnia Kościół karmi nas także słowem Bożym, które ma sycić nasze pragnienie świętości i zjednoczenia z Panem. Słowo Boże przyjmowane z wiarą służy nie tylko temu, by nas pouczyć, lecz także jest pokarmem, który przemienia nas wewnętrznie.

1. Abramie, wyjdź z twej ziemi...

Pierwsze z dzisiejszych czytań opowiada o powołaniu Abrama. Jest to powołanie, które pociąga za sobą pozostawienie dotychczasowego życia i udanie się w drogę w nieznane: „Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę” (Rdz 12,1). Ziemia, rodzina, ojczyzna – to były dla ludzi starożytnego Bliskiego Wschodu wartości, które konstytuowały człowieka, nadawały mu tożsamość. Wezwanie do opuszczenia ziemi, które jest warunkiem powołania Abrama, oznacza dla niego zostawienie wszystkiego, co nadawało sens jego życiu. Gdyby nie spełnił tego warunku, jego powołanie nie mogłoby być zrealizowane. Musiał opuścić to, co dla niego najważniejsze po to, by Bóg stał się sensem i najważniejszą wartością jego życia.

Słowo Boże zachęca nas, byśmy zapytali siebie, czy Bóg jest w naszym życiu na pierwszym miejscu, czy jest sensem naszego życia. Jeżeli nie, to my dzisiaj, tak jak Abram przed wiekami, jesteśmy powoływani, by zostawić wszystko, co przysłania nam Boga. Wiara, rozumiana tutaj jako całkowite zaufanie Bogu, ma przemieniać człowieka, wydoskonalać go, zbliżać go do Boga. To powołanie nie ma nas zubożyć, lecz wiążą się z nim obietnice najwspanialszych dóbr. Przede wszystkim ta, że Pan będzie się o nas troszczył i nami się opiekował.

2. Weź udział w trudach i przeciwnościach

Życie wiarą nie uwalnia człowieka od przeciwności. Pisze o tym dziś św. Paweł do swojego umiłowanego ucznia Tymoteusza: „Weź udział w trudach i przeciwnościach znoszonych dla Ewangelii według mocy Boga” (2Tm 1,8b). Trudy i przeciwności są drogą przeżywania wiary w Jezusa Chrystusa, który nie tylko uczył nas jak jej nie utracić w przeciwnościach życia, ale także dał nam przykład własnym życiem jak trwać przy Bogu i pełnić Jego wolę pośród życiowych trudów i przeciwności. W trudach i przeciwnościach pokonywanych z wiarą objawia się w naszym życiu moc Boża – poucza Apostoł.

Paweł przypomina nam również słowami listu do Tymoteusza, że Bóg nas „wezwał świętym powołaniem nie na podstawie naszych czynów, lecz stosownie do własnego postanowienia i łaski, która nam dana została w Chrystusie Jezusie przed wiecznymi czasami” (2Tm 1,9). Zatem wszystko, co w naszym życiu się dzieje nie jest przypadkowe, lecz jest wpisane w odwieczny Boży plan zbawienia. Wiara jest przyjęciem tego powołania i odważnym odpowiadaniem na nie dzień po dniu poprzez nasze słowa i czyny.

3. Wierzyć to słuchać Jezusa, który objawia Ojca

Opowiadanie o przemienieniu Jezusa na wysokiej górze, to świadectwo Ojca z nieba, wzywającego nas do wiary w Jezusa: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!” (Mt 17,5). To już drugi raz sam Bóg Ojciec wskazuje na Tego, którego należy słuchać, w Kim wypełniają się wszystkie Jego obietnice. Pierwszy raz Bóg Ojciec wskazał na Jezusa jako na Tego, w którego należy wierzyć podczas Jego chrztu w Jordanie, u progu publicznej działalności: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mt 3,17). Wierzyć prawdziwie to nie tylko wiedzieć kim jest Jezus, ale słuchać Go. Wezwanie do słuchania Jezusa, które Bóg Ojciec wypowiada podczas Jego przemienienia jest w istocie wezwaniem do przyjęcia Go z wiarą i do oddania Mu swojego życia w posłuszeństwie. Tylko taka wiara przemienia!