Angelofania (gr. angelos anioł, fainein zjawiać się), ukazywanie się aniołów ludziom, by przekazać im polecenia Boże.

W ST działanie to jest jeszcze różnorodne; w NT ma charakter bardziej jednolity. Angelofanie najczęściej występują u synoptyków (u J tylko 20,12 i może 1,51) w związku z historią dzieciństwa Chrystusa (Mt 1,20-24; 2,13. 19-20; Łk 1, 11-20.26-38; 2,9-15), męką (Łk 22,43), zmartwychwstaniem (Mt 28,2-7; Mk 16, 5-7; Łk 24, 4-7. 23) i wniebowstąpieniem (Dz 1,10-11); nadto w Dz 5,19-20 i 12,7-11 (przy uwolnieniu apostołów).

Autorzy ksiąg biblijnych nie podają bliższych danych o naturze aniołów, ale ich relacje na ten temat pozwalają sądzić, że chodzi o zdarzenia obiektywne. Niektórzy ojcowie Kościoła, podkreślając zewnętrzny charakter angelofanii, przypisywali pojawiającym się aniołom ciała eteryczne lub przybraną postać materialną. Współcześnie niektórzy teologowie przyjmują duchowe oddziaływanie na zmysły zewnętrzne człowieka, inni odróżniają angelofanie jako wizje wewnętrzne od ukazywania się aniołów w przybranych ciałach materialnych (zwłaszcza u Łk 2,9; Mt 28,2 i in.). Urząd nauczycielski Kościoła nie wypowiedział się dotąd w tej sprawie.

Lech Stachowiak