Księga obejmuje opowiadania biograficzne (1-6) oraz część prorocką (7-12). Część pierwsza ma charakter haggady, druga zaś apokaliptyczny. Księga powstała po hebrajsku, jednak zawiera także fragmenty aramejskie (2,4b-7,28), a w LXX dodatki greckie (3,24-90; 13-14). Autor przedstawia władzę królewską jako przeciwną Bogu, z tego też powodu królestwo ulec może zagładzie. Ratunek może przynieść jedynie interwencja Boża, która poprzedzona zostanie serią katastrof kosmicznych. Ostateczna redakcja dzieła nastąpiła w latach 170-160 przed Chr. Wskazują na to aluzje do panowania Antiocha IV Epifanesa. Wspomniane wtórnokanoniczne dodatki do księgi obejmują kantyk trzech młodzieńców (3,24-90), opowiadanie o Zuzannie (13) oraz o Belu i wężu (14). Zostały one omówione w części poświęconej dodatkom do Księgi Daniela. Księga wprowadza ważny temat mesjański; postać Mesjasza ukazana jest tu jako przybywający na obłokach Syn Człowieczy.
