Księga, której ostateczna redakcja przypada na czasy niewoli babilońskiej, obejmuje historię powołania Jeremiasza (1), księgę gróźb (2,1-25,14), zapowiedzi pocieszające naród wybrany (26,1-35,19), biografię proroka (36,1-45,5) oraz mowy przeciw narodom (46,1-51,64), a także historyczny dodatek końcowy (52). W dziele znalazło się wiele prorockich gatunków literackich, z których na czoło wysuwa się rib, gatunek, który jest formą sporu prowadzącego do wzajemnej ugody. Wykorzystując schemat literacki rib, prorok wskazuje ma trzy momenty dawnego przymierza: moment zawarcia przymierza, w którym Jahwe okazuje swą łaskawość i zaprasza Izraela do nawiązania z Nim relacji posłuszeństwa i miłości; moment złamania przymierza, w którym naród objawia swą buntowniczą naturę; chwila obecna, w której naród doświadcza „przekleństwa”, czyli braku opieki ze strony Boga, wobec którego popełnił grzech bałwochwalstwa.
