W projekcie „Słowo blisko Ciebie” przychodzi czas na lekturę Ksiąg Machabejskich.
Autor 1Mch postanowił przedstawić historię powstania Machabeuszów od wstąpienia na tron Antiocha IV Epifanesa (175 przed Chr.) do śmierci Szymona, przywódcy powstania. Księga powstała po hebrajsku w pierwszej połowie I stulecia przed Chr. i stanowi główne źródło historii narodu wybranego w tym okresie. Autor w niezwykle pozytywnym świetle przedstawia ród Machabeuszy, przez co zamierza umocnić ich pozycję jako władców Palestyny. Sam tytuł księgi bierze się od hebrajskiego rzeczownika oznaczającego „młot”: Juda Machabeusz niczym młot uderzać miał swych przeciwników. Powstanie wybuchło jako sprzeciw wobec hellenizacji, która objęła także Jerozolimę, przekształcając ją w greckie polis. Tanioch zamierzył wykorzenić judaizm przez prowadzone mocną ręką reformy hellenistyczne. Na czele ruchu powstańczego stanęli „pobożni”, prekursorzy esseńczyków i faryzeuszów, jednak autor zdecydowanie silniej podkreśla rolę rodu machabejskiego. Matatiasz z Modin i kolejni jego synowie, walcząc z Syryjczykami usiłującymi narzucić Żydom greckie obyczaje, doprowadzają w końcu do rededykacji świątyni w 164 r. przed Chr.
Z innej perspektywy historię wojen machabejskich opowiada 2Mch. Za profanację świątyni obciąża żydowskich hellenistów. Koncentrując się na opisie czynów Judy Machabeusza, podkreśla jego zwycięstwo nad syryjskim wodzem Nikanorem. Juda zostaje ukazany jako przywódca „pobożnych”, co znacznie odbiega od opisu tej postaci w 1Mch. Historia opisana w 2Mch obejmuje lata 180-161 przed Chr. Napisana po grecku księga jest streszczeniem dzieła niejakiego Jazona z Syreny, którego dzieło liczyło pięć tomów. 2Mch stanowi wyraz rozwoju idei życia wiecznego. Pojawia się w niej myśl o zmartwychwstaniu i modlitwie za zmarłych.
Zapraszamy na kilka słów wprowadzenia.
